POCHP - Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc

Chorzy na POCHP są czasem niedotlenieni już na poziomie morza, dlatego szybciej niż osoby zdrowe mogą mieć problemy z niedotlenieniem na wysokości. Z powodu przewlekłego wysokiego poziomu dwutlenku węgla we krwi (hiperkapnii) mają zaburzenie funkcjonowania kłębków tętnic szyjnych– czyli odpowiedzi aklimatyzacyjnej - wentylacyjnej na hipoksje, co może dodatkowo nasilać niedotlenienie na wysokości. Oddychanie zimnym powietrzem na wysokości powoduje zwężenie naczyń płucnych; palenie papierosów jest przyczyną podwyższonego poziomu karboksyhemoglobiny we krwi – czynniki te u osób chorych na POCHP powodują dodatkowe zmniejszenie ilości transportowanego tlenu. Problemy pacjentów z POCHP na wysokości to głębokie niedotlenienie, nadciśnienie płucne, zaburzenia kontroli wentylacji, zaburzenia snu oraz zaburzenia funkcji mięśni oddechowych.

Osoby z łagodną i średnią postacią Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc (POCHP) mogą podróżować na niskie ( do 2000m n.p.m.) wysokości. Ocena lekarska powinna być indywidualna. Wskazane jest spokojne zdobywanie wysokości oraz odpowiednie nawodnienie po to, by wydzielina w oskrzelach nie była gęsta. Wyczerpujący wysiłek na wysokości jest absolutnie przeciwwskazany.

Pobyt na wysokości jest przeciwwskazany dla osób z ciężka postacią POCHP,  oraz dla tych, którzy na poziomie morza mają duszność w spoczynku lub po lekkim wysiłku.

Bibliografia:

1. Travel at high altitude - www.medex.org.uk

2. Journal of Travel Medicine 2010; Volume 17 (Issue 1): 48–62; K. Mieske et al.; Journeys to High Altitude—Risks and Recommendations for Travelers with Preexisting Medical Conditions

​